پیش‌نوشت ۱: بعد از ۳ هفته که می‌خوام یه چیزی بنویسم می‌خوام یکم غر بزنم. شایدم درد دل.
پیش‌نوشت ۲: اگه از دانشگاه یا رشته خاصی اسم می‌برم قصدم خدای نکرده زیر سوال بردن اون دانشگاه و رشته نیست. صرفا مثال می‌زنم.

من لیسانسم رو دانشگاه شریف خوندم. راهنمایی و دبیرستان رو هم توی مدارس سمپاد بودم. الان تقریبا ۱۷ ساله که تو هر جمعی رفتم شنیدم که این ۲ گروه اینقدر درس خوندن که مونگول شدن!!! تقریبا ۱۰ سال هم هست که می‌شنوم که شریفی‌ها و دانشگاه تهرانی‌ها خیلی پر مدعا هستن.
من تا ۱ سال پیش این فرصت رو نداشتم که دوست دانشگاه تهرانی داشته باشم. یعنی داشتم ها٬ اما ۲ نفر بودن فقط. اما الان تعداد زیادی دوست دانشگاه تهرانی دارم.
وقتی رفتار‌های هم کلاسی‌های خودم و دوستای دانشگاه تهرانیم رو با بقیه دوستام مقایسه میکنم میبینم ماها ادعایی که نداریم حتی خیلی وقت ها به صورت ناجوانمردانه ای همیشه مورد حمله کلامی بقیه هم بودیم.
من نمیگم این دسته از آدم ها ادعا ندارن. اما اگرم ادعایی دارن ادعای اون چیزی رو دارن که هستن نه ادعای کاذب.
خوب یه سری جوون یا بر اساس استعداد یا بر اساس پشتکاری که داشتن تونستن یه دانشگاهی قبول بشن و از سد کنکور ایران بگذرن. نباید به کاری که کرده یا به استعدادی که داشته مغرور باشه؟ نباید نسبت به این موضوع ادعایی داشته باشه؟ در خیلی موارد دیگه هم به همین شکل هست. مثلا برای امتحان های آیلتس و تافل و...

یکی از همکلاسی‌های لیسانسم که رشته اش هم زبان انگلیسی نبوده و شیمی بوده٬ امتحان آیلتس داده و نمره اورال ۷.۵ گرفته. حتی ۸ هم داشته اما بدون هیچ ادعایی به من میگه خوش بحالت الان ۳ سال به انگلیسی درس خوندی زبانت توپ شده. بماند که خیلی دیگه از دوستام هم نمره های خیلی بالا از تافل و آیلتس گرفتن و مثل همین دوستم فکر میکنن.از اونور یه دوست دارم اینجا که دانشگاه آزاد یکی از شهرای اطراف یکی از مراکز استان درس خونده و همیشه انگلیسی حرف زدن ملت رو مسخره میکنه و هی غر میزنه که فلانی نمره تافلش نرسیده ولی پذیرش گرفته و فلانی که اصلا تافل نداده و..... حالاخودش برای پذیرش دکترا باید تافل بده و رفته امتحان داده و بعد از ۳ سال انگلیسی درس خوندن٬ نمره اش نرسیده. حالا کی ادعا داره؟
همکلاسی‌های من هیچ کدوم تا قبل از اینکه یه اتفاقی محقق بشه روش حساب نمی‌کنن. اما افراد زیادی رو دیدم که هنوز سر جلسه کنکور ارشد ننشستن اما وقتی ازشون می‌پرسی چی خوندی؟ میگن لیسانس فلان٬ فوق بهمان!!! نمونه اش یه بنده خدایی دنبال کار می‌گشت ازش پرسیدم چی خوندی که اگه موردی پیدا کردم بهش خبر بدم. بهم گفت لیسانس نرم افزار فوق آی تی. بعد من فهمیدم ایشون فوق رو قبول شدن اما شروع نکردن٬ لیسانس رو هم هنوز تموم نکردن و کم کم قراره شامل سنوات بشن حتی!!! حالا کی ادعا داره؟
همکلاسی‌های من همه با هزار سلام و صلوات برای دانشگاه‌های خارجی اپلای میکنن و اینقدربه خودشون اطمینان نمیدن که حتما پذیرش میگیرن. اونوقت  یه خانومی هی راه می‌رفت به من می‌گفت مگه چند نفر هم نمره تافلشون خوبه و هم امتحان GRE دادن؟ (در حالیکه الان دیگه هر کسی این دو تا امتحان رو داده و نمره هم آورده!) چرا نباید به من پذیرش بدن؟ خوب حالا کی ادعا داره؟
همسرم یه همکلاسی داره که لیسانسش رو تهران خونده! فوقش رو شریف. یه بار خیلی اتفاقی همسرم متوجه میشه که این دوستش فرانسه بلده. ازش می‌پرسه تو فرانسه بلد بودی چطور تا الان نگفته بودی؟ اونم میگه آره من ۶ سال فرانسه خوندم. خوب چی بیام بگم؟ از اون طرف یه دوستی دارم که شاید ۲ ترم فرانسه خونده و کلش رو هم فراموش کرده اما تو این ۳ سالی که سوئد هستیم بالای ۱۰ بار گفته من فرانسه بلدم. حالا کی ادعا داره؟
اون دانشجوی دانشگاه تهران که اینقدر مستعده که هنوز مهلت اپلای دانشگاه های آمریکا تموم نشده ۲ تا استاد زنگ میزنن باهاش صحبت میکنن و سعی دارن اونو دانشجوی خودشون بکنن٬ نباید ادعا داشته باشه؟  که البته من ادعایی ندیدم!
اون دانشجوی دانشگاه شریف که مدال طلای جهانی داره٬ به زیبایی بلده پیانو بزنه٬ زبان انگلیسی و فرانسه رو عالی بلده٬ بالاترین فاند دانشجویی رو از کانادا میگیره٬ نباید ادعا داشته باشه؟ که البته من ادعایی ندیدم!

بله قبول دارم که عده ای هستن که زیادی پر مدعا هستن. اما قبول کنیم که اونا فرهنگشون اینه. اونا اگه دانشگاه غیرانتفاعی فلان شهرستان هم برن کوه ادعا هستن. پس ربطی به محل تحصیلشون نداره.

بیایم یکم کمتر مردم رو بکوبونیم و برای بالا بردن خودمون بقیه رو پایین نیاریم. به خدا ثواب داره :))