دقیقه 90

خوب دیگه همه دیدین که این
روزا تو ایران چه خبر بود و مردم چه میکردن. هرچند تو این ایام من برای
رفت و امدم به شدت دچار مشکل بودم اما باز خیلی خوشم میومد که میدیدم مردم
اینطوری دارن از کاندیداشون حمایت میکنن. خوب درسته یه عده واقعا حمایت
میکردن و یه عده هم برای تفریح میومدن تو خیابون. اما خوب بازم خوبه که
حداقل دوهفته تو ایران شور و هیجان به راه بود.

خوشحالم که این ایام رو
ایران بودم و تونستم از نزدیک شور و هیجان مردم رو ببینم و صدای بوق ها رو
تا 1 نصف شب بشنوم و تو تجریش 1 ساعت منتظر تاکسی بمونم.

برا ماها که تو اروپا زندگی میکنیم این همه هیجان و استرس و..... دست نیافتنیه بس که این اروپایی ها ساکت و آرومن.

حالا من که خیلی فعالیتی
نداشتم و فقط فعالیت ها رو دنبال میکردم. اما دو تا دوستام که یکی از
انگلیس اومده بود و یکی دیگه هم از فرانسه ، خیلی فعالیت میکردن و من جدا
نگرانشونم که اینا وقتی برگردن حتما دچار خلا میشن و خیلی بهشون سخت
میگذره.

تو این مدت وبلاگستان و بالاترین و فرندفید و توییتر همه با هم فضاشون کاملا انتخاباتی بود و تک و توک میشد مطلب متفرقه پیدا کرد.

این سری اینقدر شور
انتخاباتی بالاست که حتی منم میخوام برم رای بدم. البته من همیشه رای دادم
چه مجلس چه ریاست جمهوری. کلا شناسنامه من پر از مهره. شاید فقط 1 یا 2 تا
انتخابات باشه که رای نداده باشم.

شما هم برید رای بدید. همه جا چه مسجد چه مدرسه. زود هم برید که به شلوغی اخر شب نخورید و رایتون مثل پست من دقیقه 90 ی نشه!