اين عكس رو چند وقت پيش با اي-ميل گرفتم و خيلي تحت تاثير قرار گرفتم.
راستش هيچ وقت اينقدر دلم براي كسي (در موارد مشابه) نسوخته بود ولي اينبار خبلي دلم سوخت ، آخه اين بچه كوچولو چه گناهي داره كه بايد تا آخر عمرش يه همچين بيماري رو داشته باشه . از يه طرفي هم فكر مي كنم كه آخه يه خانمي كه حالا به هر دليلي به اين بيماري مبتلا شده چرا نبايد بچه دار بشه؟
الان هرچي فكر مي كنم ميبينم كه قضاوت خيلي سخته ! واقعا عجب دنياي پيچيده اي شده!
ولي حداقلش اينه كه مردم با كمي مطالعه ميتونن ياد بگيرن كه با بغل يا بوس كردن يه كسي كه ايدز داره، اونا به ايدز مبتلا نخواهند شد.
چرا دولت ها به مردمشون اين چيزا رو ياد نميدن؟ چرا تو مدارس به دانش آموز ها آموزش نميدن؟
توي كشورهاي ديگه رو نمي دونم ولي اينقدر مي دونم كه تو ايران مردم هيچ اطلاع درستي ازاين بيماري ندارن.
حالا اگه شما تو موقعيت مشابه قرار بگيرين چيكار مي كنين؟ اين بچه رو بغل مي كنين يا نه؟
توضيح:
اين نقاشي توسط يه پسر آمريكايي مكزيكي كشيده شده كه از بدو تولد از مادرش ايدزگرفته است.
اين نقاشي توسط يه پسر آمريكايي مكزيكي كشيده شده كه از بدو تولد از مادرش ايدزگرفته است.
اين نقاشي برنده شانزده جايزه بين المللي شده است.
دیدگاهها
دوست خوبم -همه ما محکومیم به گناهانی که دیگران در حق ما کرده اند.هم آن کودک محکوم به تنهایی است به خاطر هدیه مادرزادش هم آن مادر محکوم به مرگ با هدیه ای که از دیگران گرفته است! من و تو هم درگیر مشکلاتی هستیم که بیشترشان را دیگران برای ما درست کرده اند! اما این وسط مقصر مادر بچه است.نه- او حق نداره بچه ای به دنیا بیاره! اون خودش یک بار قربانی جهلش شده و دیگه حق نداشته ادم بی گناه دیگری رو بد بخت کنه. دولتها چه کار می تونن بکنن؟ ایدزی ها رو عقیم کنن؟! یا بچه های آلوده رو در بدو تولد نابود کنن؟ نه - کار کار دولت ها نیست. کار مغزها - وجدانها و احساس هاست. چیزهایی که مادر این بچه نداشته چون خودخواهانه ادمی رو قربانی میل " مادر شدن" خودش کرده.
نمی تونم بگم اونو در آغوش نمی گرفتم اما شاید به اکراه
ارسال یک نظر